sunyi...

sweet corn drinks n golden rice.....
havin my lunch alone makes me suddely realize dat... im just human n will always b human..
haishhh jujurnya.. hdup n mati xde sapa akn tahu.. kita mmberi n menerima sesuatu adakah kita ikhlas?

yah.. sumtimes bercakap n membuat adalah tidak sama.. tajuk 4 today sunyi..
ramai said im so sombong cause xberkawan n just hdup dlm my own world.. but im not.. i just takut.. takut dgn bayang2 sndri yg byk menyakitkan hati bila mlibatkan yg disayangi atau yg dikehendaki..
owhh hidup ni kan.. kdg2 byk erti... i bole imagine kalau lah i diberi pilihan utk mngubah apa yg ada dalam hati fo sure..i mahu mudah mmpercayai dan didekati! bkn mksud yg pelik ok! but mahu mngubah persepsi diri n masalah trust dlm hati...
.. sy rindu mohammad asraf saya.. y...ramai xtahu apa yg terjadi sampai i choose utk berdiri n berlari selaju mungkin meninggalkan apa yg pernah terjadi dalam hdup ini... sakit..perit... hmm myb hari ini sy snyum..berkata yg saya da lupakan apa terjadi.. but,impact dalam diri... hmmm sukar nk expalin n i xnak nti isu ni disalah erti... owhh stop it!

hmm sudahlah! xnak bising pasal hal ni byk kali.. biar usaha yg akn jadi bukti sy mmg mahu mempercayai... semua yg ada di sisi...hanya yg terdekat memahami.. hanya yg ikhlas mendekati mmpu selami.. di sebalik anak mata  ini terselit seribu kisah duka yg xkan mmpu diubati... walau dgn mana2 ubat.. melainkan diri sndri belajar menerima kehidupan xsemestinya akn ttp sama.. bangun bella... berdiri.. kekuatan itu di minda... jgn tnya hati yg sakit,kerna dia akn mnjawab yg xsewajarnya..sighh ya sy sunyii.... sangat sunyiii....